De stille catastrofe

De afgelopen jaren zie ik het steeds vaker: mensen die alles op orde lijken te hebben en tóch volledig vastlopen. Ze eten gezond, bewegen, hebben een druk maar overzichtelijk leven. En toch voelen ze zich opgebrand, opgeblazen, traag, verward of gewoon… niet meer zichzelf. Ze komen bij me met verhalen die ik inmiddels maar al te goed herken: “Ik ben zo moe, terwijl ik voldoende slaap.” “Mijn hoofd is vol, ik vergeet van alles.” “Mijn darmen zijn onrustig, mijn huid reageert op alles.” En telkens is de conclusie na onderzoeken: je bloedwaarden zijn goed, er is niets te vinden.

Maar het lichaam zegt iets anders.
Wat er op dat moment speelt, noem ik de stille catastrofe. Het is geen crisis zoals we die kennen in de geneeskunde – geen duidelijke diagnose, geen plotselinge schade – maar juist een langzame, systematische uitputting van het lichaam. Vanbinnen draait alles overuren, maar aan de buitenkant is het stil. Het ziet er misschien uit alsof er niets aan de hand is. Maar als je leert luisteren, merk je dat het lichaam al lang om hulp roept.

We zijn geneigd om het lichaam pas serieus te nemen als er iets mis is wat we kunnen meten. Maar ondertussen voert datzelfde lichaam elke dag een topprestatie uit – ook als je geen atleet bent. Elke seconde regelt je systeem je bloedsuikerspiegel, je temperatuur, je zuurstofvoorziening, je spijsvertering, je hormonale balans. Je immuunsysteem is constant bezig met scannen, neutraliseren, bijsturen. Je hersenen verwerken duizenden prikkels. En dat gaat allemaal door, dag en nacht, of jij nu slaapt, werkt of sport.

Dat ís topsport - alleen krijgt het geen podium.
Toch doen we vaak alsof het niets voorstelt. We verwachten dat ons lichaam maar doordraait. En als het dat niet meer doet, zoeken we een oorzaak die we snel willen fixen. Maar het lichaam functioneert niet als een apparaat. Het reageert niet alleen op gedrag, maar op omgeving, belasting, veiligheid en samenwerking tussen organen, weefsels, systemen en cellen. En zodra dat systeem ergens voelt dat het in gevaar is – fysiek, emotioneel, of biochemisch – dan schakelt het ongemerkt over op overleven.

Wat er dan gebeurt, is dat het lichaam de prestatiemodus uitschakelt. Herstel wordt op pauze gezet. Energieproductie vertraagt. Spierspanning neemt toe. Ontstekingsgevoeligheid stijgt. En jij voelt: ik ben niet meer mezelf. Je wordt gevoeliger voor voeding, prikkels of infecties. Je slaapt lichter. Je hoofd voelt alsof het niet meer meedoet. En wat je ook probeert, het lijkt alsof je systeem niets meer oppikt.

Op dat punt komt vaak de verwarring. Want er is niets ‘mis’. Maar het werkt ook niet. En dat is precies wat ik bedoel met de stille catastrofe: het moment waarop het lichaam het niet meer volhoudt, maar dat niemand het ziet – behalve jij.

In mijn aanpak, BioRestore, begin ik niet met oplossen, maar met luisteren. Ik kijk naar wat het lichaam probeert duidelijk te maken. Waarom het niet meer herstelt. Waarom het zichzelf beschermt in plaats van open te gaan. Want de meeste mensen zijn niet ‘kapot’, ze zitten gewoon muurvast in een systeem dat op overleven draait. En zolang die stand aan blijft, zal herstel nooit echt plaatsvinden.

Daarom werk ik gefaseerd. Eerst zorgen dat het lichaam weer mag ademen. Dat overbelasting vermindert, dat de lever, darmen en het zenuwstelsel tot rust komen. Daarna bouwen we de energie opnieuw op. Niet door te forceren, maar door de cel veiligheid en bouwstenen te geven. En pas daarna kijken we naar de langetermijnbalans: wat heb jij nodig om niet terug te vallen? Herstel is geen quick fix. Het is een proces van afstemmen. Van samenwerken met een lichaam dat al jaren zijn best doet – en eindelijk weer de ruimte krijgt om dat ook te mogen blijven doen.

De stille catastrofe is geen verzinsel. Het is een realiteit die ik dagelijks zie. En mijn missie is om die zichtbaar te maken. Zodat mensen zich gehoord voelen. Zodat we eerder kunnen ingrijpen. En zodat elk lichaam – of je nu sporter bent of niet – weer kan terugkeren naar doen waar het voor bedoeld is: functioneren, meebewegen en herstellen.