Van intuïtie naar evidentie
“Je achtergrond is je beginpunt - maar jij bepaalt hoe hoog je gaat.”
In een wereld waarin je vaak pas serieus genomen wordt als je iets kunt bewijzen, is geloven in je eigen waarneming onmisbaar. Al jaren geloof ik dat cognitieve klachten als brain fog, mentale traagheid, geheugenverlies of woordvindingsproblemen geen losstaande verschijnselen zijn, maar signalen van iets diepers: energetische uitputting van het brein. Een vorm van stille, sluimerende ontregeling die ik destijds beschreef als hersengerichte insulineresistentie. Wat vandaag de dag internationaal erkend wordt als een van de kenmerken van "Type 3 Diabetes".
Een patroon dat vaak afgedaan wordt als ‘stress’, ‘hormonaal’, of ‘ouderdom’, terwijl het in werkelijkheid al laat zien wat de literatuur nu begint te benoemen als hersengerichte insulineresistentie. Ik sprak hier jaren geleden al over, lang voordat het formeel werd gekoppeld aan Alzheimer of MCI (Milde cognitieve stoornis).
Mijn aanpak is altijd systemisch geweest. Ik wilde geen vage labels, maar verbanden. Daarom ontwikkelde ik een methode waarin cognitieve klachten niet alleen gescoord, maar functioneel gekoppeld worden aan metabole parameters. Eén van de formules die ik sindsdien toepas in mijn praktijk is deze:
Wanneer specifieke cognitieve klachten terugkeren zoals; mentale traagheid, overprikkeling of geheugenverlies - én gecombineerd voorkomen met een verhoogde TyG-index, wijst dat op hersengerichte metabole stress: een verstoring van de energiehuishouding in het brein, lang vóórdat het zichtbaar wordt op scans of in diagnosecodes.
Deze werkhypothese is nu niet langer alleen klinische observatie - ze wordt bevestigd in de literatuur. In recente publicaties, zoals die van Gumina et al. (EAN Congress 2025), wordt de TyG-index genoemd als een krachtige voorspeller van cognitieve achteruitgang bij mensen met MCI of beginnende Alzheimer. TyG blijkt onafhankelijk van genetische risicofactoren zoals APOE4, en weerspiegelt precies wat ik bij mijn cliënten functioneel zie: een vorm van hersenstress die meetbaar is vóór structurele schade optreedt.
Wat ooit werd afgedaan als ‘alternatief denken’, blijkt vandaag een waardevolle vorm van vroegsignalering. En dat is precies waar functionele geneeskunde voor staat: eerder kijken, dieper begrijpen, en ingrijpen vóórdat het lichaam definitief uit balans raakt.
Mijn intakelijst is geen symptomenlijst. Het is een cognitieve stresstest die patronen zichtbaar maakt die anders verborgen blijven. Gecombineerd met eenvoudige, biochemisch onderbouwde markers zoals de TyG-index, ontstaat er een brug tussen wat de cliënt voelt en wat er op cel- en systeemniveau gebeurt.
Wat mij blijft motiveren, is het moment waarop alles samenvalt: de klachten, de biochemie, en de bevestiging dat we niet alleen intuïtief, maar ook wetenschappelijk goed bezig zijn.
