Vandaag de Dag: waarom elke keuze telt – ook in gezondheid
Soms weet je het gewoon: dit was een goede keuze. Of het nu gaat om een spontaan gekozen restaurant of de partner met wie je je leven deelt — het is een gevoel. Je hoeft het niet uit te leggen. Je vóélt het.
Laat me je een verhaal vertellen. Niet echt gebeurd, maar het typeert precies hoe ik in het leven sta. Een patiënt wordt gebeld door zijn arts. “U moet langskomen. We hebben uw labresultaten.” Eenmaal in de spreekkamer zegt de arts: “Ik heb slecht nieuws... en héél slecht nieuws. Waar wilt u mee beginnen?” De patiënt zucht: “Doe maar het slechte nieuws.” Waarop de arts zegt: “U heeft nog 24 uur te leven.” “Dat is afschuwelijk!” zegt de patiënt. “Wat is dan het héle slechte nieuws?” De arts antwoordt: “We kregen die uitslag gisteren al.”
Een verzonnen verhaal, maar het raakt aan iets echts. Het leven bestaat uit momenten. En op een dag zal mijn volgende moment mijn laatste zijn. Net als dat van jou. Geen van ons weet wanneer. Daarom kies ik ervoor om elk moment te leven met eerlijkheid, integriteit en liefde. Als het mijn laatste moment is, wil ik dat het klopte met wie ik ben. En als het niet mijn laatste is? Dan is dat alsnog een prachtige manier van leven.
Diezelfde houding neem ik mee in mijn werk met gezondheid. Want ook daarin draait alles om het moment waarop je kiest. Veel mensen maken pas een wending als het slechte nieuws al op tafel ligt. Maar gezondheid laat zich niet uitstellen tot dat moment. Zeker in deze tijd niet. In mijn praktijk zie ik het elke dag: mensen met vage klachten, een opgeblazen buik, haaruitval, concentratieproblemen, vermoeidheid, moeite met afvallen, bloedsuikerwaarden die net binnen de marge blijven. Maar wat vertellen die uitslagen werkelijk? Een HbA1c van 42 een nuchtere glucose van 6 — het zijn vroege waarschuwingen, maar zolang ze nog binnen de norm vallen, worden ze zelden serieus genomen.
En dat is het probleem. Niet de test zelf, maar wat er daarna niet gebeurt. De laatste tijd konden mensen zich laten testen op een vervette lever, en nu wordt ook het risico op (pre-)diabetes laagdrempelig gescreend. Een goede ontwikkeling, zou je denken. Maar wat als de uitslag volgt en er niets verandert? Als er geen begeleiding is, geen duiding, geen concrete richting? Dan wordt het een gemiste kans. Mensen spenderen geld en energie aan metingen die hen geen werkelijk inzicht geven. Terwijl hun lichaam allang signalen stuurt. De meeste mensen weten diep vanbinnen al dat hun systeem uit balans is. Ze voelen het. Testen kunnen dat bevestigen — maar zonder context en begeleiding worden ze betekenisloos. Soms zelfs verlammend. Het enige dat je ermee koopt, is bevestiging zonder richting.
Wat mij fascineert, is hoe het lichaam zelf vooruitdenkt. Wanneer je koolhydraten eet, geeft je darm al een signaal aan de alvleesklier: er komt glucose aan, bereid je voor. Dat is intelligentie. En precies daar — in dat vroege moment van voorbereiding — ligt de sleutel tot genezing. Wist je dat het lichaam maar één hormoon heeft om glucose te verlagen , maar vier om het te verhogen? Dat is geen fout, dat is overlevingsstrategie. Maar in een wereld waar stress en overvloed de norm zijn, raakt dat systeem snel ontregeld. En daar begint het: niet bij een zware diagnose, maar bij een reeks kleine disbalansen die we hebben leren negeren.
Daarom werk ik anders. Mijn programma’s zijn geen tijdelijke oplossingen of trends. Wat ik doe, is diepgaand, Biochemisch en Systemisch. We herstellen stap voor stap de balans in het lichaam, zodat het zichzelf weer kan dragen. Geen symptoombestrijding, maar voeding op celniveau, zuivering op systeemniveau. En vooral: een terugkeer naar vertrouwen in je eigen lichaam. Vandaag is het moment, niet morgen. Niet als de cijfers verslechteren. Maar nu. Of je nu een zorgprofessional bent, ondernemer, moeder, vader, of iemand die al jaren niet gehoord wordt: je mag kiezen voor gezondheid vóór ziekte, vóór schade, voor zelfzorg, vóór spijt. Gezondheid is geen toeval. Het is een keuze — elke dag opnieuw. En jouw lichaam wacht niet op toestemming. De vraag is: luister je?
